πέντε στα πέντε; Μέχρι πέρσυ (και εδώ και πολλά χρόνια) και με ομάδα του Λουξεμβούργου να τυχαίναμε, είχε βάσιμες ελπίδες ότι θα μας περάσει... Μωρά μπράβο... Ελπίζω να μην αποδειχθεί εφήμερη χαρά και να'χει και συνέχεια.
Θέλω όμως να πω κάποια πράγματα, ιδίως για τους "αιώνιους": ο Παναθηναϊκός στάθηκε τυχερός όχι για κάποιον άλλον λόγο αλλά επειδή έπαιζε με μια μετριότατη ομάδα (προερχόμενη από χώρα υποδεέστερη ποδοσφαιρικά από εμάς -πράγμα σπάνιο) και την οποίαν παραλίγο να βάλει στο παιχνίδι δίχως λόγο και αιτία. Κατ' εμέ οι βάζελοι δεν πρέπει να μείνουν τόσο στη νικη τους. Πρέπει ν'ασχοληθούν με αγωνιστικά ζητήματα αν θέλουν να δουν άσπρη μέρα. Το να παίζεις σε ευρωπαϊκό αγώνα με το Αιγάλεω της Σλοβακίας δε δίνει πάτημα να πανηγυρίζεις που το κέρδισες (εκτός αν εκεί έχει καταντήσει ο Παναθηναϊκός, οπότε πάω πάσο).
Εκεί που έχω εκνευριστεί όμως είναι με την αντιμετώπιση που έχει ο γαύρος... Ειλικρινά, μου'χει δημιουργηθεί η εικόνα ότι την Τρίτη παίζαμε με... τον Αλμωπό Αριδαίας κι ουχί με ιταλική ομάδα, πρωταθλήτρια πριν μερικά χρόνια κιόλας, και ακόμη χειρότερα ότι παίζαμε όχι για το τσουλού αλλά για το κύπελλο Χριστουγέννων. Όταν έφαγε η ΑΕΚ 4 παστέλια από τη Σεβίλλη δεν υπήρχε εφημερίδα που να μην έγραφε για τη γιορτή του ποδοσφαίρου, για τα τραγούδια μέσα στο γήπεδο, για τη μεγαλειώδη εμφάνιση κλπ, κλπ. Και τώρα που για την ίδιαν διοργάνωση που έφερε χ ο Ολυμπιακός έχουν πέσει όλοι να τον φάνε (ιδίως τον Λεμονή). Να πω, δύο μέτρα και δύο σταθμά; Όπως και να'χει, την έχω σιχαθεί αυτήν τη διπρόσωπη και αποκρουστική νοοτροπία απάντων: δημοσιογράφων (κυρίως), "προπονηταράδων"¨κλπ, κλπ.
Α, και κάτι για τον Τάκη: εγώ τον πάω και θέλω να τον αφήσουν να δουλέψει (αρκεί όντως να τον αφήσουν). Κακός προπονητής δεν είναι σε καμία περίπτωση: την Καλλιθέα παραλίγο να την έβγαζε στο ΟΥΕΦΑ με τα λιμά. Την Ξάνθη την έβαλε σε έναν δρόμο εκεί που δε μπορούσε να σταυρώσει βαθμό. Τον Λεβαδειακό παρά λίγο να τον σώσει με εκείνους τους ανύπαρκτους ποδοσφαιριστές που διέθετε. Και για όσους βιαστούν να πουν ότι άλλο Καλλιθέα-Ξάνθη-Λεβαδειακός κι άλλο Ολυμπιακός, μιας κι έχουν προφανώς ασθενέστατη μνήμη να τους υπενθυμίσω: Ολυμπιακός-ΑΕΚ 6-2, ΠΑΟ-Ολυμπιακός 1-4, Ολυμπιακός-Λεβερκούζεν 6-2, τελείως ενδεικτικά (πέραν των δύο πρωταθλημάτων). Κι εξάλλου, έως τα ημιτελικά (για να μην πω τελικά) του τσουλού δεν μας είχαν πάει τόσοι και τόσοι προπονηταράδες μας, μην έχουμε από τον Τάκη αυτήν την παράλογη απαίτηση... Από διάφορους τυχάρπαστους Μπιγκόνιδες και Σόλιντες, προτιμώ τον Τάκη που την έχει πονέσει τη φανέλα κιόλας.
Τελικά μάλλον ισχύει κάτι που'χε πει ένας φίλος μου: ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να σου συμβούν είναι να πέσεις πάνω σε μαλάκα με άποψη...
Θέλω όμως να πω κάποια πράγματα, ιδίως για τους "αιώνιους": ο Παναθηναϊκός στάθηκε τυχερός όχι για κάποιον άλλον λόγο αλλά επειδή έπαιζε με μια μετριότατη ομάδα (προερχόμενη από χώρα υποδεέστερη ποδοσφαιρικά από εμάς -πράγμα σπάνιο) και την οποίαν παραλίγο να βάλει στο παιχνίδι δίχως λόγο και αιτία. Κατ' εμέ οι βάζελοι δεν πρέπει να μείνουν τόσο στη νικη τους. Πρέπει ν'ασχοληθούν με αγωνιστικά ζητήματα αν θέλουν να δουν άσπρη μέρα. Το να παίζεις σε ευρωπαϊκό αγώνα με το Αιγάλεω της Σλοβακίας δε δίνει πάτημα να πανηγυρίζεις που το κέρδισες (εκτός αν εκεί έχει καταντήσει ο Παναθηναϊκός, οπότε πάω πάσο).
Εκεί που έχω εκνευριστεί όμως είναι με την αντιμετώπιση που έχει ο γαύρος... Ειλικρινά, μου'χει δημιουργηθεί η εικόνα ότι την Τρίτη παίζαμε με... τον Αλμωπό Αριδαίας κι ουχί με ιταλική ομάδα, πρωταθλήτρια πριν μερικά χρόνια κιόλας, και ακόμη χειρότερα ότι παίζαμε όχι για το τσουλού αλλά για το κύπελλο Χριστουγέννων. Όταν έφαγε η ΑΕΚ 4 παστέλια από τη Σεβίλλη δεν υπήρχε εφημερίδα που να μην έγραφε για τη γιορτή του ποδοσφαίρου, για τα τραγούδια μέσα στο γήπεδο, για τη μεγαλειώδη εμφάνιση κλπ, κλπ. Και τώρα που για την ίδιαν διοργάνωση που έφερε χ ο Ολυμπιακός έχουν πέσει όλοι να τον φάνε (ιδίως τον Λεμονή). Να πω, δύο μέτρα και δύο σταθμά; Όπως και να'χει, την έχω σιχαθεί αυτήν τη διπρόσωπη και αποκρουστική νοοτροπία απάντων: δημοσιογράφων (κυρίως), "προπονηταράδων"¨κλπ, κλπ.
Α, και κάτι για τον Τάκη: εγώ τον πάω και θέλω να τον αφήσουν να δουλέψει (αρκεί όντως να τον αφήσουν). Κακός προπονητής δεν είναι σε καμία περίπτωση: την Καλλιθέα παραλίγο να την έβγαζε στο ΟΥΕΦΑ με τα λιμά. Την Ξάνθη την έβαλε σε έναν δρόμο εκεί που δε μπορούσε να σταυρώσει βαθμό. Τον Λεβαδειακό παρά λίγο να τον σώσει με εκείνους τους ανύπαρκτους ποδοσφαιριστές που διέθετε. Και για όσους βιαστούν να πουν ότι άλλο Καλλιθέα-Ξάνθη-Λεβαδειακός κι άλλο Ολυμπιακός, μιας κι έχουν προφανώς ασθενέστατη μνήμη να τους υπενθυμίσω: Ολυμπιακός-ΑΕΚ 6-2, ΠΑΟ-Ολυμπιακός 1-4, Ολυμπιακός-Λεβερκούζεν 6-2, τελείως ενδεικτικά (πέραν των δύο πρωταθλημάτων). Κι εξάλλου, έως τα ημιτελικά (για να μην πω τελικά) του τσουλού δεν μας είχαν πάει τόσοι και τόσοι προπονηταράδες μας, μην έχουμε από τον Τάκη αυτήν την παράλογη απαίτηση... Από διάφορους τυχάρπαστους Μπιγκόνιδες και Σόλιντες, προτιμώ τον Τάκη που την έχει πονέσει τη φανέλα κιόλας.
Τελικά μάλλον ισχύει κάτι που'χε πει ένας φίλος μου: ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να σου συμβούν είναι να πέσεις πάνω σε μαλάκα με άποψη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου