Σελίδες

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

9 Οκτωβρίου, 10 χρόνια Eat Metal




Ναι, το ξέρω, πάλι εκτός χρόνου έκατσα αλλά...
Τέλος πάντων, κάλλιο αργά παρά ποτέ...
Δεν μπορώ να πω ότι η μέρα ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Με έναν λαιμό χάλια και ψιλοπυρετό από το πιο πρόσφατο κρύωμα του Σαββάτου (η ρημάδα η πτώση της θερμοκρασίας με πέτυχε με κοντομάνικο βλέπετε), ήρθε κι έκατσε και η απίστευτη νεροποντή ακριβώς την ώρα που ξεκινούσα από το σπίτι και με έκανε κυριολεκτικώς σαν χειμερινό κολυμβητή, σε σημείο που γύρισα σπίτι και άλλαξα έως και παπούτσια μιλάμε. Τέλος πάντων, με τα χίλια ζόρια περίμενα λίγο να κοπάσει η βρόχα και ξαναξεκίνησα. Λίγο μετά τις 8 κι ενώ με είχε παραλάβει ο Mad Putcher φτάσαμε στο Κύτταρο όπου δυστυχώς είχαμε ήδη χάσει τους Wrathblade και με τους Valor ήδη να παίζουν. Βασικά αυτούς τους είδα για ικανοποιητικό χρόνο αλλά δεν μπόρεσα να δω το Perseus (δίχως να είμαι βέβαιος αν το έπαιξαν κιόλας). Ως έχω ξαναγράψει, οι Valor είναι εξαιρετικό συγκρότημα και μου αρέσουν αρκετά, έτσι με το που μπήκα μέσα γούσταρα κιόλας, πράγμα που έχει σημασία διότι η μιζέρια στον κόσμο ήταν διάχυτη.
Αν είναι δυνατόν ρε διάολε, πηγαίνεις σε metal συναυλία και αντί ο κόσμος να χτυπιέται, συζητάει για τα μέτρα. Άκουγες κατάρες πανταχόθεν. Απίστευτα πράγματα, σε μεγαλύτερη έκταση κι από τη μουρμούρα που υπήρχε στο Up the Hammers. Τέλος πάντων...
Κλασικά ωραίοι οι Valor ολοκλήρωσαν το σετ τους και αποχώρησαν.


Στην συνέχεια βγήκαν ως έκπληξη της βραδιάς οι Raging Storm οι οποίοι ναι μεν δεν έπαιξαν πολύ, αλλά τα έσπασαν με τα χίλια. Μάλιστα απ'ό,τι είπαν "μάλλον θα δωθεί και συνέχεια", αφήνωντας να εννοηθεί δηλαδή ότι θα ξαναγίνουν κανονική μπάντα με βλέψεις σε νέα κυκλοφορία κιόλας! Εντωμεταξύ δεν το συζητώ ότι ο φίλος ο Χρηστάρας ο Μόσιαλος με συγκίνησε τα μάλα -χαρακτηριστικό ότι δεν τον πέτυχα ούτε σε μια φωτογραφία να φαίνεται το πρόσωπο αφού χτυπιώταν όλη την ώρα. Γενικά ήταν εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη και ξαναλέω ότι τα έσπασαν με τα χίλια -για την φωνή ούτε λόγος, κρύσταλλο!. Μακάρι να έπαιζαν παραπάνω.

Litany για τη συνέχεια κι εδώ ομολογουμένως ζορίστηκα κάπως. Είναι που'ναι έτσι η όλη συγκυρία και δεν ήμουν σε φάση για doom παρόλο που τα παιδιά τα σπάνε και το ξέρουμε. Σόρρυ Νικόλα αλλά ήταν θέμα συγκυριών.

Συγκυρίες που με βοήθησαν περισσότερο στους Released Anger για την συνέχεια, οι οποίοι ανέκαθεν ήταν πωρωτικοί στις συναυλίες τους, πλέον όμως νομίζω ότι είναι μεγάλη μπάντα. Και το εννοώ. Τα παιδιά παίζουν τις κάλτσες τους με χαρακτηριστική ευκολία και με απόδοση που κάθε φορά που τους βλέπω είναι ολοένα και καλύτερη. Ειλικρινά, δεν τους θυμάμαι σε άσχημη μέρα ποτέ -και τους έχω δει αρκετές φορές- αλλά πλέον δεν μιλάμε απλώς για καλή μέρα αλλά για τρομερές εμφανίσεις. Μπράβο στα παιδιά, τα οποία αργά αλλά σταθερά δουλεύουν σοβαρά με κάθε τρόπο, χτίζουν και τη δισκογραφία τους και φτιάχνουν και όνομα. Νομίζω ότι μπορούν δικαίως να θεωρηθούν το καλύτερο (και ουσιαστικότερο) thrash metal συγκρότημα της χώρας.


Πολύ μεγάλη μπάντα και είναι ευχής έργον το ότι μπορεί με ευκολία να γίνει ακόμη καλύτερη.

Και για το τέλος, ε, τι άλλο; Convixion με τους οποίους έχω το γνωστό κόλλημα! Το ξύλο της αρκούδας κατά τα αναμενώμενα. Προσωπικά ούτε με πειράζουν τα όποια λάθη (άνθρωποι είμαστε, ή μάλλον είσαστε διότι εγώ θεός ειμί), δεν με ενοχλούν οι χαβαλέδες. Πραγματικά δε νομίζω να έχει ξαναπεράσει τέτοιο συγκρότημα από τη χώρα και τους θεωρώ από τα σημαντικότερα νέα συγκροτήματα που έχει αναδείξει η Ευρώπη την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον. Ναι μεν με στεναχώρησε το ότι δεν άκουσα το τρομερό Made of Steel αλλά έτσι όπως παίζουν αυτοί που δεν μένει κολυμπιθρόξυλο όρθιο στο τέλος-τέλος της βραδιάς δεν σε νοιάζει και ιδιαίτερα. Εξάλλου πλέον έχουν να παίζουν και τα δύο τρομερά κομμάτια του εφταριού που κόβουν κεφάλια οπότε προφανώς κάτι πρέπει να βγαίνει απ'έξω, δεν το συζητάμε -αν και προσωπικά δεν θα με χάλαγε και ιδιαίτερα να παίζουν κάθε φορά κανά μισάωρο παραπάνω! :)
Γενικά, τι να πεις και τι να πρωτοσχολιάσεις... Από το Drink Metal που για τις ανάγκες της ημέρας εβαπτίσθη Eat Metal; Από την σημειολογική διασκευή του I'm Alive των υπερθεών Cirith Ungol; Από, από από...; Χαμός μιλάμε!

Για να είμαι ειλικρινής εντυπωσιάστηκα από την παρουσία του κόσμου. Ντάξει, αντικειμενικά δεν ήμασταν πολλοί, να μαζεύτηκε καμιά 150ριά κόσμος να υποθέσω; Ήταν όμως και ο κωλόκαιρος, έτσι; Κι ο Γρηγόρης το ήξερε αν και δεν έχασε την αισιοδοξία του ότι θα έρχονταν κι άλλοι. Προσωπικά όμως για να μην λέω ψέματα πριν πάω περίμενα λιγότερο κόσμο. Το γιατί είναι μεγάλη και πολύ πικραμένη ιστορία.
Τον Γρηγόρη τον ξέρω πολλά χρόνια. Ήταν συμμαθητής του Mad Putcher βασικά. Πρώτη φορά είχαμε μιλήσει σχεδόν τυχαία τηλεφωνικά επειδή είχε τύχει να δει την λίστα μου (μυθικές εποχές όπου η λίστα ήταν χειρόγραφη και σχεδόν έργο ζωής) που είχα δώσει στον Mad Putcher και είχε κάποιες απορίες για κάποια underground γκρουπάκια. Πρέπει να ήταν 1994 τότε νομίζω. Βέβαια θυμάμαι είχε ξενερώσει λίγο διότι εγώ ήμουν περισσότερο του thrash ενώ ο Γρηγόρης του επικού και της heavy "βρωμιάς"! Όπως και να'χει, από κοντά τον πρωτογνώρισα μόλις είχε ανοίξει το μαγαζί, ένα μαγαζί που εν πολλοίς με κατέστρεψε οικονομικά επί σειρά ετών μιας κι αγόραζα τα κέρατά μου τα τράγια. Αυτά βέβαια στις καλές εποχές, διότι μετά άρχισαν να έρχονται και οι κακές και δεν αναφέρομαι στην τελευταία διετία αλλά πιο πριν.

Πάντα προσπαθούσα να πηγαίνω και κουτσά-στραβά το κατάφερνα. Είχα γνωρίσει και πολύ κόσμο στο μαγαζί που ήταν μεταξύ άλλων ένας τόπος συνάντησης της τοπικής underground κοινότητας της Αθήνας. Μπάντες έβλεπες, τρελαμένους έβλεπες, μέχρι και εκδρομείς από άλλες πόλεις έβλεπες. Και φυσικά ήταν και ο Μητσάρας εκεί πέρα, ο έτερος Καπαδόκης της Eat Metal με τον οποίον έπεφτε κλασικά πολύ γέλιο.
Το θέμα είναι ότι η φιλοσοφία του Γρηγόρη ήταν πάντα τέτοια που του γύρισε μπούμερανγκ και μάλιστα όχι με τον καλύτερο τρόπο. Στις καλές του τον πλησίαζε πλήθος συγκροτημάτων για να τους κανονίσει κανά support ή κανά άλλο λαϊβάκι, ακόμη και κανά cd αν υπήρχε η δυνατότητα. Ακόμη και τσαμπατζήδες έβλεπες διάφορους. Μετά άρχισε να γυρνάει το καλαμπούρι και έβλεπες κόσμο να εξαφανίζεται και τον Γρηγόρη να το παλεύει μόνο του.

Σας μιλάω για ένα παλικάρι μάλαμα που έχει δώσει και την ψυχή του για το metal, που προσπαθεί ασταμάτητα ακόμη και στις χειρότερές του. Όπως είπε και ο Μητσάρας από την σκηνή την Κυριακή, το τι έχει τραβήξει αυτό το παιδί μόνο ο κώλος του το ξέρει. Τι ν'αρχίσουμε να λέμε, πόσες φορές έχει μπει μέσα για συναυλίες, πόσες φορές έχει βάλει το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσει συγκροτήματα, πόσες φορές έχει φάει τα πουλήματα της αρκούδας ενώ δεν θα'πρεπε. Και μην αναφέρω και τις συχνές "γνωστές" απόψεις των πυροβολημένων με άποψη επί παντός επιστητού, έτσι;
Η ουσία είναι ότι αξίζει την υποστήριξη όλων μας. Ξέρω, οι εποχές είναι δύσκολες -και για'μένα ισχύει αυτό- αλλάκάποιοι άνθρωποι αξίζουν να τους υποστηρίζουμε διότι αυτοί ασταμάτητα κάνουν πολλά για εμάς ακόμη κι αν εμείς το αγνοούμε.

Τέλος πάντων, τι να λέμε τώρα...
Καλή συνέχεια σε όλους. Και Γκρέγκυ, όχι μόνο να τα χιλιάσεις ρε αλλά να προσέχεις και τους μαλάκες αδελφέ. Να'σαι πάντα καλά ρε και θα τα πούμε! \m/


Κι επειδή σε κάτι τέτοιες περιστάσεις πρέπει να βγάζουμε και το καλό σερβίτσιο... Metal from Hellas... Διότι θα συμφωνήσω με τον Γκρέγκυ ότι η Ελλάδα διαθέτει την καλύτερη underground σκηνή της Ευρώπης. Και πείτε μου ό,τι θέλετε επί τούτου...


Να δούμε λίγο και την μουσική των συγκροτημάτων...
Wrathblade- Met in Hades


Valor- Into the Night


Raging Storm- Heavy Metal Faith

Litany- Fly on Redemption's Wings


Released Anger- Selfish Bastard


Convixion, όλο το live των γεννεθλίων! (respect σε όποιον το βιδεοσκόπησε!)
Pt.I


Pt.II


Pt.III


Pt.IV


Και περάσαμε πάρα πολύ καλά...

2 σχόλια:

Stefanos είπε...

Πρέπει να κανονίσουμε ένα Σαββατάκι να πάμε Texas .. εχω καιρό να πάω μεταλλάδικο γαμώτο..

Hades είπε...

Εγώ μέσα είμαι αλλά δεν αισιοδοξώ και ιδιαίτερα: εδώ δεν έχουμε καταφέρει εδώ και 3 χρόνια τον καφέ... :):):)